En dan wordt het echt....

Na een periode waarin iedere stap gevolgd werd door lang wachten, lijkt het nu dan toch echt te gaan beginnen.

Over ongeveer 2 weken heb ik het gesprek met de chirurg, de verpleegkundige, de anesthesist, apotheek etc in het Rijnstate ziekenhuis.
Daarnaast heb ik woensdag contact gehad met het NOK (Nederlandse Obesitas Kliniek) over het te volgen voortraject voor de operatie. Als ik op mijn voorkeursdagen ingepland was, dan was ik eind december gestart en eind januari klaar, dat zou betekenen pas in februari de operatie. In overleg met mijn werk kon ik mijn dagen ruilen en zal ik over een 1.5 week starten met het voortraject. 6 weken lang een ochtend per week naar het NOK in Velp om groepsessies te volgen waarin je wordt voorbereid op de operatie, maar vooral op wat er daarna allemaal komt kijken. Omdat ik nu al start, zou ik in januari geopereerd kunnen worden, maar dat hoor ik 1 december.

Ondertussen praat ik er nog steeds makkelijk over, bewust gekozen om open te zijn, en voel ik nog geen spanning, maar ik ben me er van bewust dat die spanning nog wel zal komen, zeker als ik weet wanneer en als de dag dichterbij komt.

Zoals het er nu naar uit ziet kan ik in ieder geval gaan genieten van een laatste kerst en een laatste oudjaar waar ik nog "normaal" kan genieten van het eten. Daarna zal ik ook genieten van eten, maar dan op een andere manier.

Ik weet dat ik na de operatie een periode vloeibaar zal moeten eten. Omdat ik van soep hou, maak ik dit ook met enige regelmaat. Nu ben ik begonnen om wat ik over heb in kleine hoeveelheden in te vriezen, zodat ik vlak na de operatie niet zal hoeven te koken, of minder hoef te koken.
Zo probeer ik me al voor de groepssessies voor te bereiden op de periode na de operatie.

Binnenkort meer :D

En dan is het wachten

Na de screening op 24 augustus begon het wachten. Gelukkig ging ik eerst op vakantie, dus die eerste twee weken waren zo voorbij.

Eenmaal thuis zie je op facebook verhalen van mensen voorbij komen die na 2, 3 en 4 weken al uitslag hebben gehad van hun screening. En ondanks dat er bij het NOK duidelijk is gezegd, het duurt minimaal 7 weken voor je wat hoort, geven dat soort berichten je hoop en dan duren de weken lang. 

Op donderdag 6 oktober mocht ik voor mijn studie naar een congres in Utrecht, waar ik in de middag een appje van een van mijn beste vriendinnen kreeg dat haar moeder was overleden. Een nare manier om zo'n dag af te sluiten. Bij thuiskomst nog even de brievenbus checken (inmiddels noemde ik dat op donderdag, de donald duck ophalen, want ja die brief lag er toch niet) en ja hoor, een brief van Vitalys. Ik kon niet langer wachten en ter plekke, voor ik zelfs naar mijn voordeur liep, moest ik de envelop openen en de brief lezen. Lezen, nou nee niet echt, scannen is het meer, de belangrijke woorden zoeken. En dan vind je ze, positief, komt in aanmerking. Wat een ontlading, stiekem toch meer stress over deze brief dan ik had gedacht, want eigenlijk zag ik zelf geen reden voor een nee of een uitgesteld advies.

Na eerst mijn buurman uit zijn werkritme te hebben getrokken om het te delen, mijn vader, moeder en zussen te hebben gesproken en wat belangrijke vrienden een appje te hebben gestuurd kreeg ik inhoudelijke vragen, wanneer, wat nu. Tja, brief nog niet verder gelezen, dus dat maar eerst eens doen.

Eind november wordt ik in het ziekenhuis verwacht, voor onder andere een gesprek met de chirurg en het pre-operatief gesprek met de anesthesist. Operatie medio december/januari. Oef dat is snel. 8 december nog een tentamen... Om die reden op 10 oktober maar even contact opgenomen met Vitalys, zou de operatie na 8 december kunnen? Een vragende stem aan de lijn, mevrouw welke maanden staan in uw brief? Dit is natuurlijk niet een vraag die ik wilde horen.... Wat blijkt, men heeft een foutje gemaakt, of althans dat zegt men, ik wordt met zekerheid niet in december geopereerd, maar in januari/februari. Stiekem toch een teleurstelling, want van mij had het best dit jaar nog gemogen.

Mijn omgeving is minder teleurgesteld, zie de positieve punten, je kunt nu nog sinterklaas, kerst en oudjaar vieren zonder je druk te hoeven maken. Hebben ze ook een punt mee, en ja van die ene maand wordt ik niet slechter.

Eerder had ik al besloten geen geheim te willen maken van deze operatie, iedereen mag het weten, dit is mijn weg, is het niet die van jou, even goede vrienden, maar laat mij in mijn waarde. En nu ik dan officieel mijn ja heb, mag ook echt iedereen het weten. Dus een berichtje op facebook gezet. Wat me daarin opviel was dat ik 100% positieve reacties heb gehad, niemand die iets negatiefs over mij, mijn route, of gewoon de operatie te zeggen had. Zelfs mensen waarvan ik het niet wist blijken een maagverkleining te hebben gehad en motiveren me om door te zetten. Wat was dit fijn. Was het een meevaller? Nee, ik had van mijn omgeving niet anders verwacht, dat zijn allemaal stuk voor stuk mooie mensen.

En nu? Nu is het wachten tot eind november om een dag gezellig in het ziekenhuis door te brengen, mijn moeder gaat mee, dat is altijd fijn. En op 1 december mag ik bellen voor mijn voorlopige datum, ben heel benieuwd!

Faillisement, zorgverzekering en veranderingen

Alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb. In de tussentijd is veel gebeurd.

4 juli ben ik bij de voorlichting in Zwolle geweest. Enerzijds informerend, anderzijds kreeg ik helaas niet veel dingen te horen die ik zelf niet al gevonden had op het internet. De dame die de voorlichting gaf, gaf in eerste instantie aan dat het tussen intake en sporten 6 weken zou zijn. Snel rekenend vanaf 9 augustus kwam ik op eind september en toen krabbelde ze al terug dat het zeker oktober zou worden. Mmm,

Op 12 juli staat er ineens op facebook en op de site van de obesitaspoli het nieuws dat de groep waar de obesitaspoli onder valt failliet is. Wel de geruststellende woorden dat geplande afspraken zonder tegenbericht door zouden gaan, verder geen toezeggingen.
Meteen de zorgconsulent van ONVZ gebeld. Zij waren nog niet op de hoogte van dit faillisement, maar adviseerden om vragen over verloop van het traject bij de curator neer te leggen. Bij navraag welke kliniek zij zouden aanraden als ik wilde overstappen kwam daar stellig het NOK naar boven.
Diezelfde avond heb ik de curator gemaild. Ik wilde graag duidelijkheid over verdere vertragingen in het traject mocht een doorstart gerealiseerd worden. Helaas was het antwoord hier op mager en daarop heb ik besloten om de overstap te maken naar het NOK in Velp. Ondertussen had ik het NOK ook gebeld en zij gaven aan dat de doorloop daar op dit moment vlot is. Mocht ik me op dat moment aanmelden en alles zou in een keer goed gaan, dan zou operatie misschien zelfs al in oktober/november plaatsvinden. We gaan voor het gemak maar even uit van 2017.

Op 15 juli heb ik de huisarts gevraagd om een nieuwe verwijzing en daarbij ook de reden aangegeven, dit was geen probleem. Wel moest hier een verslag van de diëtiste bij, waardoor de verwijzing pas een week later, 21 juli, verstuurd kon worden.
De week er na op 27 juli ben ik gebeld door Vitalys, zij zorgen voor de medische delen in het ziekenhuis en de regeldingen met de verzekering, ik heb het eerste akkoord binnen om naar het orienterend groepsgesprek en  de screening te mogen. Echter mist mijn eigen handtekening op de aanvraag. Dit is per mail binnen een uur geregeld en nog diezelfde dag gaan mijn gegevens naar het NOK.
De dag erna, 28 juli, wordt ik al gebeld door het NOK en wordt het orienterend groepsgesprek, wat verplicht is, gepland voor 8 augustus. Ja een dag eerder dan mijn originele datum bij de obesitaspoli.

8 augustus ben ik samen met mijn moeder naar Velp gegaan. Een sessie van bijna 3 uur, waarin nieuwe en oude dingen werden verteld en wat meer duidelijk werd over hoe het traject bij het NOK wordt gedaan. Hoewel de zorgconsulent soms wat lang van stof was, was dit een goede bijeenkomst.
Als afsluiting kon je meteen een afspraak maken voor de screening. Op facebook had ik al een datum voorbij zien komen van iemand die 5 augustus het gesprek had gehad en ik gokte er op dat het misschien nog net voor mijn vakantie kon. Om die reden als haantje de voorste mijn afspraak gepland en inderdaad 24 augustus heb ik mijn screening. Als klopt zorgconsulent vertelde, dan heb je binnen 7 weken bericht en hoor je bij een ja ook direct in welke maand je geopereerd gaat worden.

Als huiswerk moet je voor die datum een eetdagboek bijhouden voor de duur van een week. Best intensief en lastig, maar hij is af, Ik ben er klaar voor, kom maar op.


Ondertussen vertel ik de mensen om mij heen steeds meer in welk traject ik zit. Tot op heden enkel en alleen positieve reacties en dat is wel erg fijn. We grappen bij sommige dingen dat het nu nog kan, bij andere dingen verwijzen we naar volgend jaar. Het is fijn om zo nuchter het traject in te kunnen stappen met steun om je heen. Daar wil ik iedereen dan ook wel voor bedanken.

En last but not least. Ik ben op dit moment totaal niet met diëten bezig, maar toch al 4 kilo kwijt in de afgelopen periode. Alles wat er al af is hoeft er straks niet meer af!

Tot over een aantal weken voor het vervolg!

Afwachten

De afgelopen weken, en ook de komende weken, is een kwestie van wachten, wachten tot dit hele proces dan echt van start gaat.

In de tussentijd heb ik de eerste mensen geïnformeerd. Ik heb besloten om mensen persoonlijk te vertellen dat ik in dit traject zit, ik ga het niet verbergen (hoewel dat ook niet echt kan als je besluit een blog te schrijven ;) ), maar vind het niet echt een optie om mensen per app te vertellen dat ik in dit traject zit.
Gelukkig zijn de eerste reacties erg positief, mijn ouders en mijn zusje waren heel enthousiast. Ik heb mijn moeder gevraagd om mee te gaan naar de eerste informatiebijeenkomst en dit wil ze doen.

Mijn baas is ook geïnformeerd, dit vond ik lastig. Wanneer vertel je je baas dat je een medisch traject in gaat, welke details wil je delen en ook hoe gaan ze om met de uren die je niet kan werken als gevolg hiervan. Gelukkig waren mijn officemanager en mijn accountmanager erg positief en bleken zelfs ervaren hiermee, een collega heeft enkele maanden geleden de operatie gehad. Nu zul je denken, wat betrokken met je collega's dat je dit niet weet, maar ik werk in de detachering en ik heb dus meer contact met opdrachtgevers en de collega's die daar werken, dan met de collega's van mijn daadwerkelijke werkgever. Ik kreeg te horen dat ik alle uren die ik in het ziekenhuis zit, ook mag schrijven onder bijzonder verlof, dat is echt wel heel fijn.
Maar detachering betekend dus nog een manager, namelijk die bij mijn opdrachtgever en ja, die weet ook wat het traject inhoudt, want had mijn collega mij niet de boost gegeven om dit traject in te gaan?
Ook deze manager was erg positief.

Een goede vriend van me was enige tijd geleden de eerste persoon aan wie ik vertelde dat ik het traject in wilde gaan. Inmiddels ben ik zover dat ik met hem grappen maak over, dat doen we volgend jaar, doelend dat dingen dan makkelijker kunnen met het gewicht, ik in "gewone winkels" kleding kan kopen etc. Uit dit soort dingen komen soms ook doelen. Zo zou ik heel graag weer paardrijden, dus dat is echt een doel voor volgend jaar :D.

Op 4 juli, dus over een goede week, is de voorlichtingsbijeenkomst. Daarvoor heb ik nog een afspraak met mijn dietiste, het moment om ook haar op de hoogte te stellen ;).

Maar voor dit alles mag ik komende woensdag eerst gezellig bij de plastisch chirurg langs, ik heb helaas een peesontsteking en daar wordt ik aan geopereerd. Ik hoop dat ik over 1.5-2 jaar weer langs mag, maar dan om het een en ander strak te trekken.

Na de voorlichtingsbijeenkomst hoop ik weer een berichtje te schrijven.

De eerste stap naar een ander leven.

Ik zal beginnen om mezelf hier een klein beetje voor te stellen. Mijn naam is Miriam en ik ben 36 jaar.

Als sinds mijn tienerjaren kamp ik met overgewicht. De oorzaak hiervan, tja, ieder pondje komt door het mondje, maar ik heb zeker in die jaren de emoties die ik had weg gegeten en de dingen die ik had meegemaakt.
In de loop van de jaren heb ik van alles geprobeerd. Ik ben bij de diëtiste geweest, ik heb veel gesport, weight watchers gedaan en zelfs heb ik ooit meegedaan aan een artikel in de Vriendin en heb daarvoor de door mij gewraakte shakes en maaltijdvervangers geprobeerd. Resultaat: Ik kan prima een kilo of 20 afvallen, maar dan houdt het op en uiteindelijk kwam ik die kwam ik die kilo's vaak weer aan, en soms met een beetje meer.
Toen ik eind 20 was heb ik bij een psycholoog gelopen en heb ik veel dingen verwerkt en heb ik mezelf leren waarderen hoe ik ben.  Hoewel ik mezelf waardeer en accepteer neem ik nu toch de stap om voor een maagverkleining in aanmerking te komen. Dit heeft als reden dat ik helaas suikerziekte heb, gelukkig nu nog zonder bijverschijnselen, en dat het gewicht dat ik heb uiteindelijk mijn gezondheid niet ten goede zal komen.

Vorige week vertelde mijn collega mij dat zij in dit traject zit en wat de operatie van een maagverkleining in hield. Geen grote snee van links naar rechts, maar slechts 3 kleine sneetjes en een kijkoperatie. Dit veranderde mijn kijk op deze procedure compleet.
Na het gesprek met mijn collega heb ik thuis op de site van de obesitaspoli (https://www.obesitaspoli.com/ ) meer informatie gelezen over het hele traject, want ja, je komt niet weg met alleen een operatie. Het begint met een multi-disciplinaire intake, daarna een beweeggroep (2x er week samen sporten), contactavonden die je verplicht moet bijwonen, psycholoog, dietiste, internist etc. Als je dit allemaal hebt doorlopen, dan beslist het behandelteam of je daadwerkelijk de operatie mag krijgen.
Mijn gevoel zij doen, als je het nu niet doet, dan doe je het nooit en zo gezegd, zo gedaan. Diezelfde avond heb ik me via de site aangemeld. De dag erna (donderdag) een afspraak gemaakt bij de huisarts (dinsdag erna) en al een voicemailbericht van de poli, of ik de bijgevoegde vragenlijst zo snel mogelijk wilde invullen. De vragenlijst heb ik diezelfde avond ingevuld en opgestuurd.
Afgelopen maandag ben ik al gebeld door de poli voor een afspraak. Tot mijn grote schrik kon ik pas in september!! in Zwolle terecht voor een intake. Toen ik aangaf dat dit wel langer was dan ik had verwacht bleek dat er in Lelystad eerder plek was. Aangezien ik autorijden leuk vind, vind ik het geen probleem om voor de intake naar Lelystad te rijden, de rest van het traject kan ik dan wel in Zwolle volgen (muv de operatie, die is altijd in Lelystad).
Dinsdag ben ik bij de huisarts geweest en eigenlijk zonder discussie was de verwijzing binnen 5 minuten geregeld. En nu dus afwachten tot begin augustus.

Dit wil echter niet zeggen dat ik tot die tijd op de bank blijf hangen en mezelf vol prop met eten nu het nog kan. Mijn doel is langzaamaan richting begin augustus mij al voor te bereiden.
Ik heb een boekje gemaakt waarin in bij hou welke stappen ik heb ondernomen tot nu toe, wat mijn doelen zijn, vragen die bij me op komen etc.
Daarnaast heb ik mezelf vandaag de eerste restrictie opgelegd, waarvan ik weet dat het daar vaak mis gaat, eten in de auto. Als ik eenmaal begin dan heb ik moeite met stoppen, dus ik moet er gewoon niet aan beginnen. Als reminder heb ik een mooi geeltje op mijn stuur geplakt, zo wordt ik er iedere keer aan herinnerd tot ik die neiging gewoon niet meer heb (hoop ik ;) ).

Ook deze blog is  voor mij een deel van de motivatie. Enerzijds kan ik zo delen wat me bezig houdt en wat ik tegen kom, anderzijds hoop ik anderen te kunnen informeren en stimuleren met mijn blog.

Wanneer er nieuwe dingen zijn, dan komt er weer een nieuw blogje.